Zbuduj swoje studio

Studia bardzo różnią się wielkością i stopniem rozbudowania, ale niezależnie czy nagrywasz podcasty w sypialni czy całe zespoły w dedykowanym studiu nagraniowym, jest kilka dobrych nawyków, które mogą pomóc ci wycisnąć jak najwięcej z Twojego sprzętu i przestrzeni w której pracujesz.

Akustyka

Akustyka pomieszczenia jest niezwykle istotnym elementem Twojego studia. Nie oczekujemy od wszystkich nagrywania w profesjonalnie zaadaptowanym studiu nagraniowym, jednak jest kilka rzeczy, które możesz zrobić — często za darmo — aby poprawić swoje warunki pracy. Małe pomieszczenia z dużą ilością odbić (odsłonięte ściany bez adaptacji i twarde powierzchnie jak okna i kafelki) są największym wrogiem muzyka, chyba że projektujesz jaskinię pogłosową. Kiedy odbicia w pomieszczeniu przekrzykują dźwięk wydobywający się z twoich głośników, nie możesz podejmować krytycznych decyzji w miksie lub usłyszeć kiedy instrumenty żyjące w niższych pasmach takie jak bas czy stopa są tonalnie dostrojone.

Domowe dekoracje z miękkich materiałów takie jak dywany czy firanki pomogą wygłuszyć odbicia w wyższych częstotliwościach. Do absorpcji niższych pasm można zastosować pułapki basowe. Eliminują one tak zwane fale stojące, które zaburzają równowagę w brzmieniu pomieszczenia, szczególnie w niskich tonach i czynią trafną ocenę basu w miksie koszmarem. Sofa lub duży, obity poduszkami fotel powinien się sprawdzić, jeśli właściwa adaptacja akustyczna nie wchodzi w grę. Jeśli jesteś w sypialni, łóżko sprawdzi się świetnie w wygłuszaniu basu. Pamiętaj też, że celem adaptacji nie jest całkowite wygłuszenie pomieszczenia — wtedy wszystko brzmiałoby sucho i płasko. Odpowiednia ilość „życia” w pomieszczeniu jest pożądana, akustycy często zalecają stosowanie absorpcji na ok 30% procentach powierzchni pomieszczenia (gdzie 70% całkowitej powierzchni pomieszczenia pozostaje nietknięte). Jeśli pojawia się echo trzepoczące (ang. Flutter echo) — odbicia wysokich częstotliwości pomiędzy przeciwległymi ścianami — dyfuzor pomoże z ich rozproszeniem w losowych kierunkach. Dobrze umiejscowiona biblioteczka lub kolekcja płyt winylowych jest bardzo efektywnym dyfuzorem. Możesz nawet zbudować swój własny z drewnianych bloczków o różnych długościach — na YouTube znajdziesz mnóstwo filmików tłumaczących jak!

Ustawienie głośników

Głośniki zachowują się inaczej w różnych przestrzeniach i ustawieniach. W małym pokoju, ciśnienie akustyczne generowane przez poruszające się membrany będzie odbijać się od każdej powierzchni, w zasadzie czyniąc ten pokój przedłużeniem samego głośnika. To, że Twoje głośniki są drogie, wcale nie znaczy, że będą brzmiały dobrze w każdym pomieszczeniu i ustawieniu. W instrukcji obsługi Twoich głośników znajdziesz informacje o ich właściwym ustawieniu, ale generalnie należy je stawiać na tej samej wysokości w poziomie, skierowane na wysokość Twoich uszu, oba ustawione pod kątem ok. 30 stopni od centralnej osi Twojej pozycji odsłuchowej. Takie ustawienie stworzy tzw. „sweet spot” – czyli punkt, w którym Twoje głośniki będą najlepiej słyszalne, co pozwoli Ci lepiej podejmować lepsze decyzje. Głośniki zwykle są zaprojektowane do pracy tylko w jednej pozycji (tj. Stojąc pionowo lub leżąc „na boku”) I wszelkie odchylenia od zamysłu producenta zaburzą sposób w jaki je słyszysz i jak autentycznie odtworzą Twoją muzykę. Oczywiście, świetna muzyka wielokrotnie powstawała w dalekich od perfekcji warunkach, jednak trzymając się tych zasad zwiększasz swoje szanse podjęcia trafnej decyzji gdy przyjdzie Ci miksować swoją twórczość.

Tor sygnałowy

W większości torów sygnałowych, jest kilka punktów amplifikacji, znanych jako etapy wzmocnienia. Jeśli na przykład obierzemy sobie syntezator podłączony do multiefektu i następnie do interfejsu, możemy się doliczyć 4 etapów wzmocnienia: pokrętło głośności syntezatora, wejście efektu, wyjście efektu oraz wejście interfejsu. Na każdym etapie masz możliwość podgłośnienia sygnału, ale za każdym razem jak to robisz, ryzykujesz niechciany szum i zniekształcenia w twoim sygnale. W naszym przykładzie może się okazać, że dźwięk syntezatora będzie zbyt głośny dla efektu, co prowadzi do przesterowania na wejściu, które jest dalej wysyłane na efekt i dalej do końca toru. By temu zapobiec zmniejsz głośność syntezatora, zapewniając mniejszy sygnał w efekcie. Za każdym razem, gdy sygnał przepływa z jednego do drugiego urządzenia, wzmocnienie w obu powinno być wzięte pod uwagę. Gdy podłączymy efekt do interfejsu, poziom może się okazać zbyt niski, mimo że wejście do efektu jest czyste i nieprzesterowane. W takim razie poziom wyjściowy z efektu może zostać zwiększony aby wysłać sygnał o głośności odpowiedniej dla naszego interfejsu.

wyjścia analogowe

Mikrofony, niezależnie od ich rodzaju lub działania, potrzebują przedwzmocnienia, czym zwykle zajmują się przedwzmacniacze (preampy) mikrofonowe twojego interfejsu. Przedwzmacniacze występujące w interfejsach są zaprojektowane dla wielu różnych rodzajów sygnału. Podstawowym zadaniem preampu jest wzmocnić słaby sygnał docierający z mikrofonów. Im więcej wzmocnienia zapewnia Twój preamp, tym głośniejszy może być Twój sygnał. Jednak przy dużej ilości „gainu” może pojawić się przester, szum i inne niechciane, słyszalne artefakty, zwłaszcza gdy wzmocnienie jest odkręcone do maksimum. Z tych powodów przeczytasz o realizatorach preferujących konkretne kombinacje mikrofonów i preampów, i o wielu studiach używających całych szaf najróżniejszych zewnętrznych preampów mikrofonowych do wykonania tego zadania.

Generalnie, powinieneś ostrożnie stosować wzmocnienie na każdym etapie — chyba że próbujesz celowo przesterować sygnał dla kreatywnego efektu, tak jak zrobiłbyś ze wzmacniaczem gitarowym. Różnica będzie słyszalna: mniej szumu, mniej przesteru i clippingu, oraz mniej problemów do rozwiązania w postprodukcji.

Kable

Problemy z kablami często są powodem problemów lub opóźnień w studiach nagraniowych. Czasem są uszkodzone, czasem nie te co trzeba, a czasem jest ich po prostu za mało, żeby podpiąć wszystko co chcemy. Mądrze jest myśleć o kablach jako o równorzędnym elemencie Twojego systemu i tak jak robiłbyś to z komputerem czy maszyną perkusyjną — upewnij się że są dobrej jakości i dbaj o nie.

Mówiąc ogólnie, są dwa rodzaje kabli używanych do analogowego sygnału audio. Symetryczne kable i połączenia są standardem w wielu urządzeniach audio. Polega to na tym, że obok żyły przewodzącej sygnał biegnie druga, z tym samym sygnałem odwróconym o 180 stopni (pamiętaj, że żyły o których tu mówimy znajdują się wewnątrz jednego kabla). Urządzenie docelowe „widzi” nie absolutne napięcie w przewodzie sygnałowym, ale różnicę między napięciami tych dwóch przewodów, co oznacza, że zakłócenia zostają zniesione i otrzymujemy tylko właściwy sygnał.
Tworzenie zbalansowanego połączenia wymaga wtyczek z 3 stykami zamiast 2. Połączenie niesymetryczne opiera się tylko na 2 punktach styku. W wyniku tego ma tylko 2 przewody: ziemie i sygnał. W niesymetrycznym połączeniu, przewód masy pełni 2 zadania: osłania żyłę sygnałową przed zakłóceniami i przenosi część sygnału audio. Niesymetryczne połączenia są podatne na zakłócenia, i powinny być krótkie, aby nie generować szumu. Przy okazji kabli, głośniki pasywne (i.e. głośniki wymagające wzmocnienia z zewnętrznego wzmacniacza) również używają dwużyłowego kabla, jednak ze względu na inne parametry elektryczne sygnału, używa się dedykowanego kabla głośnikowego, który może przewodzić wyższe napięcie i prąd.

Jeśli masz dużo analogowych kabli audio, dobrym pomysłem jest nauczyć się jak są zbudowane, abyś mógł eliminować problemy jak tylko się pojawią. Zrobienie kilku kabli audio jest dobrą drogą do lepszego zrozumienia sygnałów elektrycznych, które tworzą muzykę. Będziesz potrzebował lutownicę, trochę cyny, wilgotną gąbkę i pipetę do lutowania. Lutowanie jest sztuką samą w sobie, ale w internecie znajdziesz mnóstwo materiałów dla początkujących.
Kable cyfrowe są trudniejsze (jeśli nie niemożliwe) do naprawienia, ponieważ występuje w nich bardzo dużo połączeń w bardzo małej przestrzeni i nie wystarczy tu wyciągnięcie lutownicy i podłączenie luźnej żyły. Z drugiej strony, takie przewody są często dużo wytrzymalsze ze względu na formowane wtyki i zapobiegającą naprężeniom i odkształceniom konstrukcję, które to chronią je podczas ruchu wpinania/wypinania przewodu. Ale dalej mogą Cię zaskoczyć. Możesz mieć gdzieś w swojej kolekcji stary kabel USB 1.1 — został on zaprojektowany, gdy transfery były wolne i nie będzie on zbyt dobrze współpracować z urządzeniem na USB 2.0 lub 3.x które próbujesz podłączyć. Tego, z jakim kablem masz do czynienia zwykle dowiesz się czytając napisy na samym przewodzie.

cables-connectors-rgb

Wtyczki

Do przesyłania sygnałów analogowych używane są 2 główne rodzaje wtyków. Pierwszy to „duży jack” (6.35mm). Kable tego rodzaju używają dwóch identycznych wtyczek na obu końcach i można je odwracać; urządzenia które łączą mają odpowiednie gniada na wejściach i wyjściach. Wtyczki I kable Jack mogą być symetryczne I niesymetryczne, i możesz je rozróżnić przyglądając się wtyczkę. Dodatkowa żyła w połączeniu symetrycznym jest podłączona do dodatkowego pierścienia na rękawie wtyku. Z tego powodu nazwywa się ją wtyczką TRS, od ang. ‚tip-ring-sleeve’ (czubek-pierścień-rękaw), a niesymetryczna wtyczka to po prostu TS (‚tip-sleeve’). W zależności od tego jak , użycie niesymetrycznego przewodu aby połączyć zbalansowane wejście i wyjście może zadziałać, tak samo jak przy odwrotnej sytuacji, ale korzyści symetrycznego połączenia zyskasz tylko wtedy, gdy używasz kabla z 3 stykami.

Innym powszechnym wtykiem jest XLR. W przeciwieństwie do Jack’a, XLR ma 2 różne wtyki, „męski” na jednym końcu i „żeński” na drugim. Męski wtyk ma owalną obudowę osłaniającą 2 lub więcej pinów, które wsuwając się do odpowiednich gniazd we wtyku żeńskim tworzą połączenie elektryczne. XLR-y są dostępne w wielu różnych konfiguracjach, ale najpopularniejszą w świecie audio jest wersja z trzema bolcami, prawie zawsze używana do połączeń symetrycznych. Konwencjonalnie żeńska wtyczka jest podłączana do wyjścia urządzenia źródłowego (np mikrofonu), a męska podłączona do przedwzmacniacza interfejsu audio, dla przykładu.

Trójstykowe wtyczki mogą być również lutowane żeby przesyłać 2 oddzielne niesymetryczne sygnały. Duże I małe jacki TRS używane np w słuchawkach ślą jedną stronę obrazu stereo na czubku I drugą na pierścieniu, z rękawem zapewniającym wspólną masę. Niektóre interfejsy I miksery posiadają gniazdo Insert, gdzie jack TRS łączy niezbalansowane wejście i wyjście na czubku i pierścieniu.

Możesz również napotkać inne rodzaje wtyków przewodzących sygnał analogowy. Kable RCA phono są zawsze niesymetryczne I najczęściej używane w urządzeniach hi-fi; tam, gdzie wiele połączeń audio musi zmieścić się w małej przestrzeni używa się specjalistycznych połączeń, takich jak D-Sub i EDAC. XLRy I RCA phono są czasem używane do przesyłania sygnałów cyfrowych, jednak takie przewody są zwykle oznaczone „AES3 lub S/PDIF” aby uniknąć pomylenia ich z ich cyfrowymi braćmi i siostrami.

Czasami analogowe wejścia w interfejsach audio są wyposażone w gniazda „combi”, które łączy gniazdo TRS i trójstykowy, żeński XLR. Zwykle TRS służy przyjmowaniu sygnałów liniowych podczas gdy XLR pozwala podpiąć do niego mikrofony; w niektórych przypadkach TRS może być również przełączony w tryb wysokiej impedancji, odpowiedniej do podłączenia gitar i innych instrumentów.